High in the halls of the kings who are gone

.

بالا در تالارهای پادشاهانی که رفته اند

.

Jenny would dance with her ghosts

.

جنی با ارواحش رقص میکند

.

The ones she had lost and the ones she had found

.

آنهایی که او از دست داده و آنهایی که او پیدا کرده بود

.

And the ones who had loved her the most

.

و آنهایی که او را بیشتر دوست داشتند

.

The ones who’d been gone for so very long

.

کسانی که خیلی طولانی رفته اند

.

She couldn’t remember their names

.

او نمیتوانست نام آنها را به خاطر بسپارد

.

They spun her around on the damp old stone

.

آنها بر روی سنگ های مرطوب پیر می چرخند

.

Spun away all her sorrow and pain

.

همه غم و اندوه او را از بین ببرید

.

And she never wanted to leave, never wanted to leave

.

و او هرگز نمی خواست برود، هرگز نمی خواست برود

.

Never wanted to leave, never wanted to leave

.

هرگز نمی خواست برود، هرگز نمی خواست برود

.

They danced through the day

.

آنها در طول روز رقصیدند

.

And into the night through the snow that swept through the hall

.

و به شب از طریق برف که سالن را فراگرفته بود

.

From winter to summer and winter again

قلبم .

از زمستان تا تابستان و زمستان دوباره

.

Til the walls did crumble and fall

.

تا دیوارها فرو ریخته و سقوط کردند

.

And she never wanted to leave, never wanted to leave

.

و او هرگز نمی خواست برود، هرگز نمی خواست برود

.

Never wanted to leave, never wanted to leave

.

هرگز نمی خواست برود، هرگز نمی خواست برود

.

And she never wanted to leave, never wanted to leave

.

و او هرگز نمی خواست برود، هرگز نمی خواست برود

.

Never wanted to leave, never wanted to leave

.

هرگز نمی خواست برود، هرگز نمی خواست برود

.

High in the halls of the kings who are gone

.

بالا در تالارهای پادشاهانی که رفته اند

.

Jenny would dance with her ghosts

.

جنی با ارواحش رقص میکند

.

The ones she had lost and the ones she had found

.

آنهایی که او از دست داده و آنهایی که او پیدا کرده بود

.

And the ones who had loved her the most

.

و آنهایی که بیشتر او را دوست داشتند

.